In de Trouw lees ik dat wetenschappers in Texas willen aantonen dat muzieksmaak veel zegt over je karakter. Nou is het niet dat ik niet van psychologie houd hoor, maar toch welt tijdens het lezen van zo'n artikel altijd één vraag sterk bij me op: wáárom? Probeer alsjeblieft niet alles wetenschappelijk te verklaren, zeker niet wanneer het zaken als muziek en karakter betreft.
Bovendien denk ik niet dat het waar is. Oh, tuurlijk luister ik onder andere naar de muziek waar mijn beste vrienden ook naar luisteren, maar dat is denk ik eerder te wijten aan het feit dat we elkaar opzadelen met muziek die we leuk vinden dan dat onze karakters zo sterk overeen komen. Wanneer je opgroeit in een bepaald klimaat luister je nu eenmaal naar muziek die daar veel in voorkomt. Of dachten deze wetenschappers soms dat alle jongeren uit The Bronx hetzelfde karakter hebben omdat ze allemaal in de hiphop scene zitten?
Okee, ik wil best toegeven dat je makkelijker bevriend kan raken met mensen die van dezelfde muziek houden als jij, maar dan nog hoeft het niet te betekenen dat je hetzelfde karakter hebt. Ik ken genoeg mensen die naar dezelfde muziek luisteren als ik, maar waar ik verder niets gemeen mee heb.
En dan lees ik in het NRC dat de muzieksmaak van jongeren en jonge volwassenen stabiel is, dat het niet of nauwelijks verandert. Betekent dit dan dat je muzieksmaak zou veranderen als je karakter zou veranderen, of dat je karakter verandert wanneer je je muzieksmaak aanpast?
Of betekent het dat er geen mogelijkheid is tot verandering van karakter, dat je in feite je hele leven zo in elkaar zit als je nu bent?
Lang leve de wetenschap.
Column geschreven n.a.v. de stelling:
Staat muzieksmaak gelijk aan karakter?
De volgende artikelen heb ik gebruikt:
'Tieners zijn trouw aan hun muziekstijl' door Bernard Hulsman (NRC)
en
'Muziek, spiegel van ons innerlijk' door Martin van der Laan (Trouw)
(http://www.trouw.nl/archief/article1314943.ece/Muziek__spiegel_van_ons_innerlijk.html)
Niet grappig
11 jaar geleden
Haha! Hahaha! "Betekent dit dan dat je muzieksmaak zou veranderen als je karakter zou veranderen, of dat je karakter verandert wanneer je je muzieksmaak aanpast?"
BeantwoordenVerwijderenIk vind vooral het punt dat je maakt met het voorbeeld van The Bronx heel sterk. Ik snap ook echt niet dat de wetenschap alles wilt verklaren. Dus als iemand een ingewikkeld karakter heeft (what the hell that may be) kan hij of zij ook alleen naar ingewikkelde muziek luisteren? Ja ja..
Leuke column, ik kan me er wel in vinden.
BeantwoordenVerwijderenToch, als ik terugkijk naar mijn middelbareschool periode valt me iets op:
In de onderbouw was ik redelijk braaf, ik luisterde toen bijvoorbeeld naar Twarres.
Na verloop van tijd begon ik wat 'rebelser' te worden, in die tijd werd mijn muzieksmaak veel breder.
Thijs luisterde in zijn 'puberperiode' house. Nu nooit meer. Je ziet hem popliedjes op zijn gitaar spelen.
Zwart op wit voorbeelden maar ik denk wel dat muziek met je meegroeit.
Hihi! Onze colums staan echt precies haaks op elkaar! Jij zegt het tegenovergestelde van wat ik zeg! Gek genoeg ben ik het ineens meer met jou eens dan met mezelf... Hm... ;)
BeantwoordenVerwijderenJosé, heb je dan het idee dat je karakter veranderd is in die periode? Ik denk eerlijk gezegd dat 'rebels' worden gewoon een periode in het leven is die zo ongeveer iedereen wel ondergaat, gewoon een stap richting volwassenheid dus. Dat hoeft echter niet te betekenen dat je karakter ook verandert.
BeantwoordenVerwijderenZelfde geldt voor Thijs denk ik. Muzieksmaak kan nou eenmaal veranderen (niet volgens dat artikel van Bernard Hulsman, maar volgens mij wel).
Ha Timo!
BeantwoordenVerwijderenIk ben jou collum eens aan het lezen! heerlijk he dat de wetenschap altijd alles wil verklaren, je wordt er moe van. Interressante stelling. Ik ben het met je eens en vind het te stellig om te zeggen dat je karakter je muzieksmaak bepaalt en/of andersom! Hoewel ik wel denk dat er misschien bepaalde lijnen in te ontdekken zijn, maar misschien is deze stelling wat te ver doorgevoerd... :)