Catch up

Beste vrienden, vergeef me. Ik heb de afgelopen weken verzuimd deze blog bij te houden. De drie lessen die ik nu niet gepubliceerd heb, zal ik dan nu alsnog neerkrabbelen. Te beginnen met de les van 29 oktober:

De voorgaande lessen hadden een sterke focus op zang. Daarom leek het mij leuk om - voor de verandering - eens iets met ritme te doen. En wel in spelvorm.... Da's lastig.
Achteraf gezien was de eerste fout dat ik het spel in de kring uitvoerde. Zo dicht op elkaar heb je veel minder overzicht, en de kinderen worden er ook sneller melig van. Het spel had dit principe: ik klap een ritme en geef dat door aan m'n rechter buurman ("maar meester Timo, woont Soufyan dan ook naast jou?", "nee Iskender, ik zeg dat alleen omdat hij naast mij zit"). Mijn figuurlijke buurman geeft dit ritme vervolgens weer door aan degene die rechts van hem zit, et cetera. Dit ging welgeteld twee rondjes goed, daarna werden de kinderen nogal onrustig. Ik denk dat in elk geval één reden daarvoor was dat ze het nog best lastig vonden. Een andere reden was dat het natuurlijk een grappig spelletje is en iedereen elkaar wil verbeteren.
Toen ik de klas weer min of meer stil had, deed ik de variant op het spelletje: terwijl het eerste ritme nog rondging, klapte ik een tweede ritme dat tegelijkertijd de kring langs moest. Na één rondje werd de chaos zo groot dat ik de klas niet meer in de hand had. Juf Tessa heeft mij toen aangeraden de les gewoonweg te stoppen. Dus iedereen ging terug naar zijn of haar plaatsje aan de tafels. Na een inspirerende toespraak van de juf heb ik toen nog één liedje met ze gezongen, waarna de tijd op was.
Als reflectie heb ik meegekregen dat ik de kinderen meer mag complimenteren als ze iets goed doen, net zo vaak als ik kinderen terecht moet wijzen als ze niet goed meedoen.