Zingen, dubbele klas en iemand eruit gestuurd!

De titel vormt zo'n beetje de samenvatting van mijn stagedag. Maarten was vandaag ziek, dus zou ik zijn klassen ook overnemen. Helaas was ik met mijn warhoofd vergeten dat ik om 12u weer in Utrecht moest zijn ivm met een bezoekje aan de tandarts. Om me toch nog met zo veel mogelijk leerlingen op te schepen werd er besloten om in het derde uur 2 brugklassen samen te voegen. That's right, 45 kids 'round the piano!

Anyway, beginnen bij het begin. Het eerste uur had ik mijn eerste brugklas. Zij kregen de toetsen van vorige week terug (goed gemaakt!) en die hebben we toen ook uitgebreid besproken. Toen iedereen tevreden was met zijn/haar cijfer, en ik de eerste leerling voorzichtig zag gapen, kondigde ik aan dat het zo wel welletjes was met al die stomme theorie en dat we vandaag lekker gingen zingen. Ik schat dat we zo'n 30 minuten over hadden, en die hebben we mooi kunnen vullen met het aanleren en zingen van 'little hunk of tin' (I'm a Ford) + variaties laten bedenken door de leerlingen. Dit vonden ze echt heel erg leuk en we sloten de les erg positief af.

Positieve energie die ik hard nodig had voor de volgende les: mijn 2mavo klas. In deze les heb ik altijd moeite met de motivatie van de leerlingen (lees ook vorige blogs) en het bewaren van orde. Niet in de minste plaats omdat die twee zaken natuurlijk hand in hand gaan - lage motivatie = rumoer, wat er weer voor zorgt dat langzamerhand de hele klas zoiets heeft van 'bekijk het maar'. Maar vandaag gingen we zingen! En daar drongen ze al twee weken op aan. Ik had besloten om met deze klas hetzelfde te doen als wat Maarten met zijn 2e klas vorige week al had gedaan: 'everybody loves my baby'. De les begon giechelend, maar na enkele waarschuwingen en terechtwijzingen ging dit voorbij. Het grootste probleem lag bij de leerlingen die gewoon steevast niet meededen. Ik heb de klas gezegd dat ze dit nummer volgende week of de week daarna voor een cijfer moeten gaan zingen, wat altijd wel enige motivatie teweegbrengt (des te meer omdat deze klas best wel wat cijfers te compenseren heeft voor dit vak). Maar blijkbaar zitten er echt gewoon leerlingen tussen die het geen moer kan schelen wat ze halen voor muziek, en die het ook niet kan schelen dat ze daarmee het cijfer van de hele klas naar beneden halen.
Op aanraden van Esther heb ik gemeld dat eenieder die niet serieus mee wilde zingen gewoon kon vertrekken. Dit heb ik twee keer gezegd. Verder heb ik drie mensen twee waarschuwingen gegeven. Tegen het eind van de les heb ik, geheel tegen mijn zin, mijn laatste troef dan maar uitgespeeld en gezegd dat de eerstvolgende die ik niet goed mee zag doen, kon vertrekken. Nog een keer zingen. Recht tegenover me zie ik twee jongens met elkaar praten. Ik leg het nummer stil, kijk de jongen (Nick) recht aan en vraag: 'waarom was je nou weer aan het praten?' Geen duidelijk antwoord. Mijn volgende zin: 'goed, ga je spullen maar pakken; je kunt gaan'.
'Wat? Waarom?'
'Omdat je er gewoon doorheen zat te praten terwijl ik duidelijk heb gezegd dat ik wil dat iedereen meedoet wanneer we zingen'
Op dit moment is de klas doodstil, kijkt Nick me een tikje verontwaardigd aan en probeer ik hem enigszins streng in de ogen te blijven kijken. Dan loopt hij naar zijn tafel, pakt z'n tas en vertrekt. Gelukkig voor hem gaat de bel echt twee seconden later. Een selecte groep van Nick's klasgenoten komt naar me toe en uit hun verontwaardiging:
'Ik vind het wel raar dat u Nick er uit stuurt, terwijl zij (wijst naar meiden die aan de andere kant stonden) bijna de hele les niet meededen!'
Ik antwoordt: 'ja, helaas, da's pech hebben voor Nick, maar ik heb duidelijk gezegd dat ik de eerstvolgende die ik zag praten er uit zou sturen. Ik doe dit ook niet graag (waarheid!!) maar ik wil wel dat jullie klas een goed cijfer haalt voor zingen. Ik zit hier voor jullie; ik persoonlijk ken het nummer al'

Even later kwam de jongen waar Nick mee praatte (ben zijn naam even kwijt) naar me toe en biechtte heel eerlijk en dapper op dat het eigenlijk een beetje zijn schuld was, aangezien hij iets aan hem vroeg. Nick kwam ook nog terug en vroeg me of hij nog een rode kaart moest halen, aangezien de les praktisch al afgelopen was toen hij weggestuurd werd. Ik heb de jongens gezegd dat er vandaag geen rode kaarten aan te pas hoefden te komen, maar dat ik hoop dat ik mezelf duidelijk heb gemaakt. Tegen hen heb ik toen nog maar even kort het verhaaltje herhaald dat ik kort daarvoor al aan de klas vertelde; dat ik hier zit te werken voor hun cijfer en dat ze daar zelf ook best wel wat voor mogen doen. Volgens mij kwam de boodschap nu wel aardig goed over.

Stom stom stom gevoel vind ik dat altijd, iemand er uit sturen! Bah.

Laatste les die ik vandaag gaf waren dus twee brugklassen tegelijk. Was wel erg leuk, het was eigenlijk gewoon een soort koortje begeleiden. Eerst heb ik met hen ook het Ford liedje gedaan, en daarna heb ik gewoon geprobeerd hen 'everybody loves my baby' aan te leren (en dat ging best goed!). Al met al was die laatste massale les mijn sterkste les van vandaag. De leerlingen kregen een uitdaging voorgeschoteld maar hadden er ontzettend veel plezier in, wat af te lezen was aan hun lachende gezichten. Na de 2mavo klas was het orde houden in een groep van 45 bruggers een eitje. Gelukkig dus de stagedag goed afgesloten, en met een lekker gevoel weer in de trein naar Utrecht.