Doemla di

Nadat ik de lat in mijn vorige les blijkbaar iets te hoog had gelegd (ik probeerde met mijn klas, groep 5, mijn Zeemanslied in canon te zingen), besloot ik het deze les iets rustiger aan te doen. Ik had de veel simpelere canon 'Doemla' voorbereid, die ik de klas in kleine stapjes aan zou leren.

De beginsituatie was een beetje onrustig. De les vond vlak na de pauze plaats en tijdens die pauze hadden een paar kinderen ruzie met elkaar gemaakt, wat natuurlijk niet bevorderlijk is voor de sfeer in de klas. Wel had iedereen er enorm veel zin in. De vorige les bleek - ondanks de moeilijkheidsgraad - enorm in de smaak gevallen te zijn en ik werd door verscheidene leerlingen aangeklampt die trots zeiden: "meester Timo, ik ken het Zeemansliedje nog, hoor!"

Ik ben begonnen met de klas in een kring op te stellen. De drukste kinderen zaten vlak naast me, wat aan de ene kant wel handig was maar aan de andere kant juist niet (je kan ze niet vaak in de ogen kijken). Toen iedereen zat heb ik het liedje Doemla voorgezongen en trof daarbij meteen de eerste verassing aan. Het liedje bestaat enkel uit onzinwoorden, en ik heb die dag wel geleerd dat dat erg grappig is! Toen de klas uitgelachen was heb ik het liedje in delen voorgezongen en het de klas na laten zingen. Ik ben deze keer veel strenger geweest in de regel 'als ik naar mezelf wijs zing ik, als ik naar jullie wijs zingen jullie'. Toen het liedje er goed in zat heb ik de klas opgedeeld en de ene helft een begeleidingsmoetiefje (doem doem) laten zingen terwijl de andere helft de melodie zong. Iets te laat merkte ik dat de ene helft veel sterker was dan de andere. Ik heb toen een luidkeels zingend meisje overgeplaatst naar de andere kant. Daarna heb ik de ene helft de eerste twee regels laten zingen (steeds herhalend) en de tweede helft de laaste twee regels. Toen dit allemaal goed ging begon ik met de echte canon. Maar tegen die tijd was het al half twaalf...

En half twaalf was niet zo'n handig tijdstip die dag. Maarten, Iris en ik zitten alledrie op de Baanbreker, en geven respectievelijk les aan groep 4, 6 en 5. Aangezien we gehoord hadden dat Christian onze lessen die dag zou bijwonen (wat uiteindelijk niet waar bleek te zijn), hebben we de lestijden wat verschoven, waardoor ik niet om kwart voor twaalf maar om elf uur les gaf. Opzich geen probleem natuurlijk, ware het niet dat de school die dag geteisterd werd door de luizenmoeders. Dus om half twaalf (rond de tijd dat ik eindelijk begon aan de echte canon) werden er steeds twee kinderen uit de klas geplukt die dan weer twee andere aanwezen wanneer ze terugkwamen. Chaotisch!

Toen het uiteindelijk wel erg onrustig begon te worden heb ik de klas om stilte gevraagd en gezegd dat we nog één keer het Zeemanslied zouden zingen als ze die stilte nog even vol konden houden. Dat hielp, en de eerste vraag kwam pas weer toen ik m'n gitaar op m'n schoot had: "meester, komt die gitaar uit Spanje?".

Het Zeemansliedje ging stukken beter dan de vorige les en uiteindelijk hebben we de les toch nog redelijk rustig en leuk af kunnen sluiten.